İnsanların kalbine giden yol midesinden gecer derler (gerçi onlar erkeğin derler ama biz burda kadın erkek ayrımı yapmıyoruz). Madem öyle dedim, bende ilk yazımda en iyi yaptığım şeyi yapayım: Hindistan cevizli, limonlu kek:) Aman sakın sıradan bir kek deyip geçmeyin, tamamen tecrübeler sonucu oturmuş bir tariftir...
Kağıt kalem almanıza gerek yok, karar verdiğinizde burdan bakıp yaparsınız... Öncelikle derin bir kaba 3 yumurtayı kırın, kabuklara dikkat... Ayrıca köy yumurtasından yaparsanız kekiniz sapsarı olur, bu da güzel bir şeydir. Üzerine bir su bardağı süt, bir su bardağı yağ ve bir su bardağı toz şeker ilave edin, kıvama gelene kadar karıştırın, burada bir püf nokta (!) ben asla metal kaşık sürmem kekime, mümkün olduğu kadar tahta kaşıkla çırpın, öyle mikser falan da kullanmayın, eskiden mikser mi vardı! Sonra bir paket vanilya ilave edin, yine karıştırın, derken o rendelediğiniz limon kabuklarını ve aynı limonun yarısının suyunu ilave edin... Merak etmeyin, ekşi olmuyor. Geldik un kısmına... Öyle 7 kaşık, 3 bardak falan diyemem, kendine has kek kıvamından cok az daha sıvı olcak kadar koyup karıştırın. Bu arada. Kabartma tozunu da unun üstüne ilave etmeyi unutmayın... Derkeeen en güzel kısmı, yaklaşık bir su bardağı kadar Hindistan cevizini boşaltın içine... Kalıbı da sıvı yağ ile yağlayın bir güzel, ne az ne fazla... Dokun bakalım kekinizin hamurunu kalıba... Ve en önemli kısmı: pişirme. Onceden ısınmış fırın falan degil, keki koyduktan sonra açın fırınınızı, önce 120 derecede hafiiiiif hafif kabarsın,sonra üstü kızarmaya başladığında 150 ye çıkartın. Yaklaşık 50 dakika sonra tamamdir...
Belki size cok psikopatca gelecek ama ınsanlarda aynı bu kek gibidir... Malzemeler yavaş yavaş birikir ınsanda da, sonra iyice karıştırmak lazım gelir, arada iyi karışmamış bir malzeme tadını bozar. Ne ile karışacağı da önemlidir, (zira metal kasikla karistirilan kek pek kabarmaz) her şeyi tam olan insan da karıştırıla karıştırıla kıvamını bulur, şöyle ki, bilen öğrenen bir insan kafası karıştırılıp sorulara bogulmadığı müddetçe o sade bilgiyi kullanamaz. Evet, Hindistan cevizi ve limon, biri eksi biri tatlı. Bunlarsız da yapılabilir bir kek, sıradan bir kek. Ama insan sıradan olmamalı, farklı tatları da barındırmalı ve kaynaştırmalı icinde... Ve belkide en önemli kısım: pişme. Yavaş yavaş, ağır ağır pişmeli bir insan da. Nasıl ki yüksek derecede birden pişen kek kabarmaz ve içi pişmezse insanda aynı böyledir, içi pişmemiş bir insan hiç bir işe yaramaz... Önce ağır ağır içi pişmeli insanın, kabarmalı bilgisi, sonra yavaş yavaş kabuk bağlamalı, dışından anlaşılmalı piştiği. Ve iste o zaman tadından yenmez hale gelir insan, sohbetine doyulmaz olur...
Ben yaptığım her işin kaynağını insana dokundurmayı severim. Sonuçta her şey, iyi, kötü, güzel, çirkin, yararlı, zararlı... her şey bizim icin... Her şeyde kendimizi görebiliriz.... O bir dilim kekin yanında yapılan iki kelam insana neler katar... Bildiklerinizi iyi harmanlamaniz ve yanmadan pişmeniz dileğiyle..
Afiyet olsuuuuunnn:))
Bu arada yine de siz siz olun, oldum ben, piştim demeyin:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder