http://fizy.com/#s/1ajdg9
Bu gece böyle devam eder dedim ya, ediyorum. Hatta dozumu arttırıyorum.
Sondan başlayacağım; Unut bütün geçenleri, bunca yıl sonra nasılsın? Bir nasılsın'ı çok gördüğümüz arkadaşlarımıza, mahalle bakkalına (kaldıysa hala), yan komşuya, bisikletini tamir etmeye çalışan çocuğa, her hangi birine, unutmaya çalıştığımız birine...
Gene duygusallaştım ve bu halimden nefret ediyorum. Aslında hala sükunetimi ve tavrımı koruyorum. Sonuçta bazı şeylerden -ki bu şeyler ne bilmiyorum- ödün veremiyoruz. Her şey daha farklı olabilecekken sıradan sonuçlar seçiyoruz. Seçiyorum.
"Anlardım aklından geçenleri. Sustukça konuştuk sanki." Bu tam da benim kendi kendime konuşmalarım gibi.
Kahve konusuna hiç girmiyorum. Dinleyin gitsin işte. Ne desem boş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder